κλώνοι δένδρων
τοίχοι
παράθυρα κλειστά
και οι άνθρωποι να παλινδρομούν
στα τσακισμένα όνειρά τους.
μέτοικε της Μακεδονίας
απάγγελέ μας την τραγωδία
όπως εσύ γνωρίζεις
τα περίεργα παιχνίδια της μοίρας.
δε γελάνε
δε συνευρίσκονται
δεν ερωτεύονται
δε στοχάζονται.
Ακούνε… ακούνε… τις αλήθειες
που ανακατεύονται με το ψέμα.
Ιστορίες τρόμου!
οίκτος
συμπάθεια
αγωνία
φόβος
έντονα συναισθήματα.
Πού είσαι ποιητή
να τα μαζέψεις;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου