Σβήνω των γενεθλίων τα κεριά.
Σβήνεις το φως εσύ και μετά,
κάτω από την κουβέρτα,
βουλιάζουμε στο λευκό όπως
βουλιάζει η νύχτα κι απέξω ο τόπος.
**
Στην αρχή αρχή ήταν η αγάπη.
Μακάρι
η αγάπη να ΄ναι και το τέλος.
Ακόμα
και αν θα πνίγεται στο δάκρυ
**
Εσένα όμως κανένας δεν σε έχει διατάξει.
Κανένας δεν θα εμφανιστεί να σε απαλλάξει
από της τέχνης σου την προσταγή, εκείνη
την εσωτερική φωνή που καθαρά σού λέει
βάστα γερά, κράτησε όσο μπορείς
για να αναχαιτιστεί ετούτη η πανστρατιά
που εφορμά κύμα το κύμα για να ισοπεδώσει
όλα τα βλαστάρια στους κάμπους της ζωής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου