κατώφλι
καθισμένη.
Μαύρη σκιά
που από τα χρόνια
τσαλακώθηκες.
γεννούν ξανά
τους κάμπους,
σηκώνουνε
στα χέρια τους
τα κύματα.
της κάθε γης.
Εσύ,
με τα σκαμμένα
χέρια σου
και το κορμί
που ο χρόνος
έχει οργώσει.
θα φύγεις.
Μια μόνο
χούφτα γη
ζητάς,
να θρέψεις
πάνω σου
τα νέα δέντρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου