Της μοναξιάς μου το φλάουτο σφυρίζει.
Ξυπνάει τους γείτονες ή τους κοιμίζει;
Και σε μιά άδεια αίθουσα τού σινεμά βουβά
βλέπουνε τ’ όνειρο απ’ την αρχή να ξεκινά.
Τηλεφωνεί, μού λέει ότι αδημονεί να με δεί.
Μ’ αγκαλιάζει σφιχτά, με τα μάτια με ρουφά.
Της λείπει, της λείπει, η ανθρώπινη ζεστασιά!
Η αντίστροφη κίνηση τού κορμιού της ήδη έχει αρχίσει.
Η πεταλούδα τινάζει τα φτερά να γίνει πάλι ένα σκουλήκι.
Ωσπου ανάβει η λάμπα, καί νάσου! ένας καινούργιος εαυτός.
Τότε, στους λαβυρίνθους, μές στην απρόσωπη ροή τού πλήθους,
βγάζεις το κινητό γιά νά έρθεις σέ επαφή μέ άγνωστους φίλους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου