Αναποφάσιστη δείχνει....
Οι δρόμοι βουβοί αλλάζουν
κατευθύνσεις.
Με απαγορευτικόν σημειώνονται
τα χαμόγελα και κάπου κρυμμένοι
μένουν οι ενθουσιασμοί...
Και τα βλέμματα...
Ω..τα βλέμματα...
γυρεύουν ματαίως τις υποσχέσεις που
κομίζουν τα χελιδόνια μαζί
με τις πρώτες
εαρινές εφημερίες
σ’ έναν επίμονα ανθισμένο χειμώνα
με τη μάσκα της απόγνωσης
Με το όνειρο ν’ ακροβατεί
στα σχοινιά μιας επαπειλούμενης
απροσεξίας....που χάσκει
φορτωμένη αμφίβολες ενοχές....
τρυφερών επιθυμιών της
και η αναμονή να φυτρώσουν
τα πρώτα ποιήματα
που φύτεψαν οι στοχασμοί
στις βραγιές του δωματίου μου
Λυπημένη με βρίσκει
να σκαλίζω λέξεις και
να μοιράζω σπόρους μήπως
και ανασάνει η ελπίδα
κάτω απ’ τις ανθισμένες
σεπόλιες.....
να φωτίσει διακριτικά το μονοπάτι
που κατιάζουν οι πασχαλιές...
να ξυπνήσει η παιδική μου ψυχή
και αφίλητη να τρέξει
μακρυά από Λαιστρυγόνες και Κύκλωπες
Ζωή μέσα στη ζωή
Χαρά μέσα στη χαρά
Και μέλλον μέσα στο μέλλον του Κόσμου!
.
από ανέκδοτη ποιητική συλλογή
( Ηδύαλγο Άγγιγμα)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου