Τρίτη 14 Απριλίου 2020

Ένα χαμόγελο / ΑΘΩΣ ΧΑΤΖΗΜΑΤΘΑΙΟΥ



Βρισκόταν εκεί
Στη στάση του λεωφορείου
Ακουμπούσε στον πάσαλο της ηλεκτρικής
Το κουρασμένο του κορμί
Με μια τυρόπιτα στο χέρι
Με μεγάλες μπουκιές
Καταβρόχθιζε βιαστικά τη ζωή που τον ξέχασε
Τώρα που ξαναντάμωσαν
Που βρέθηκε εκείνος ο κάλος άνθρωπος
Και του πρόσφερε την ζεστή αγκαλιά της
Όρμησε μέσα μην ξεγλιστρήσει
Και του ξεφύγει και πάλι
Και η μοναξιά δεν αντέχεται
Το γνώριζε αυτό από πρώτο χέρι
Δυο μέρες ήταν νηστικός
Δυο μέρες αμίλητος
Αγέλαστος
Τώρα η όψη του προσώπου του φωτιζόταν
Από μια μαγική λάμψη
Που λες και ανέβλυζε μέσα απ’ τις σάρκες του
«Σ’ ευχαριστώ κύριε» ψιθύρισε μπουκωμένος
Όταν σταμάτησε το λεωφορείο
Απευθύνονταν στον άγνωστο που του πρόεφερε την τυρόπιττα
Που του χάρισε τη ζωή
Αυτός μπαίνοντας στο λεωφορείο του χαμογέλασε
Ένα χαμόγελο που έβγαινε αβίαστα απ' την ψυχή του.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Σκοπός μας είναι η δημιουργία μιας Ανθολογίας Ποιημάτων από το σύνολο των Ελλήνων Ποιητών- Ποιητριών αλλά και ορισμένων ξένων, καθώς επίσης και κειμένων που έχουν κεντρίσει το ενδιαφέρον μας. Πιθανόν ορισμένοι ποιητές και ποιήτριες να μην έχουν συμπεριληφθεί. Αυτό δεν αποτελεί εσκεμμένη ενέργεια του διαχειριστή του Ιστολογίου αλλά είναι τυχαίο γεγονός. Όσοι δημιουργοί επιθυμούν, μπορούν να αποστέλλουν τα ποιήματά τους

στο e-mail : dimitriosgogas2991964@yahoo.com προκειμένου να αναρτηθούν στο Ιστολόγιο.

Θα θέλαμε να τονίσουμε ότι σεβόμαστε πλήρως τα πνευματικά δικαιώματα του κάθε δημιουργού, ποιητή και ποιήτριας και επισημαίνουμε πως όποιος δεν επιθυμεί την ανάρτηση των ποιημάτων του ή κειμένων στο παρόν Ιστολόγιο, μπορεί να μας αποστείλει σχετικό μήνυμα και τα γραπτά θα διαγραφούν.

Τέλος υπογράφουμε ρητά ότι το παρόν Ιστολόγιο δεν είναι κερδοσκοπικό και πως δεν η ανάρτηση οποιουδήποτε κειμένου, ποιήματος κτλ γίνεται με μοναδικό στόχο την προβολή της ποίησης και την γνωριμία όλων όσων ασχολούνται με αυτή, με το ευρύτερο κοινό του διαδικτύου.