"Κακτος" / Ελισάβετ Στραπάτσα

Γεννημενος να αντεχει
τις σκληρες τις κακουχιες
ανυδρα ,ερημικα
λιοπυρια
μηδε τον τρομαζουν
μοναχος του μερες πριν
ειχε φροντισει
με υδωρ ζειδωρον
εντος του να γεμισει.

Η ομορφια των αλλων
λουλουδιων
ποτε του δεν τον μεριμνα
καθως
αυτοσκοπος του εγω του
ειναι ο ιδιος του ο εαυτος...

Κι οταν
με του ηλιου το φως
γονιμα ερωτοτροπησει
για μια νυχτα του χρονου
ο λευκος του ο ανθος
πανεμορφος και τρυφερος
απο τον κορμο
το απολυτα ωραιο
αθορυβα
θα σχηματισει...

Εως την επομενη αυγη
νεκρος
απανω στο μητρικο το σωμα
θα χει γειρει
στο ευμεταβολον
απο την μια κατασταση στην αλλη
εσενα,προσεχτικε θεατη
εχοντας συμπαρασυρει.....