1990
στίχοι:Γ. Παπαγιαννάκης
χωρίς σκοπό
Κάθε νύχτα που χορεύω σε σκιές
και σε σκοτάδια ακροβατώ
μες στ’ αστέρια σε γυρεύω
και στη μουσική του δρόμου σε ζητώ
Να μπορούσα να κλέψω το όνειρό σου
να χαθώ στον πυρετό σου
όταν λες το σ’ αγαπώ
κι όταν φεύγεις χωρίς σκοπό
Τόσοι δρόμοι πληγωμένοι
τόσες πόρτες δίχως άνθρωπο και φως
κάπου θα’σαι ξεχασμένη
κι απ’ τον ίδιο το δικό σου εαυτό
Να μπορούσα να κλέψω το όνειρό σου
να χαθώ στον πυρετό σου
όταν λες το σ’ αγαπώ
κι όταν φεύγεις χωρίς σκοπό
Αν μπορείς να ονειρευτείς
τη μέρα που χαράζει στη σιωπή
τότε θα `σαι δυνατή τον ήλιο ν’ αντικρίσεις
μα το ξέρω θα δακρύσεις μα...
Θα κλέψω το όνειρό σου
θα χαθώ στον πυρετό σου
όταν λες το σ’ αγαπώ
κι όταν φεύγεις χωρίς σκοπό
=======================================================
1991
στίχοι : Ανδρέας Μικρούτσικος
Άνοιξη
Αν έρθεις και τη νύχτα μου ντυθείς
αν έρθεις και στο σώμα μου κρυφτείς
αν έρθεις και στα δίχτυα μου μπλεχτείς
ένα να ξέρεις: δε θα προδοθείς
Θα `ναι σαν να μπαίνει η Άνοιξη
θα `ναι ουρανού κατάνυξη
θα `ναι σαν να μπαίνει η Άνοιξη
στα ξαφνικά
Αν στους ανέμους είμαστε ανοιχτοί
αν σ’ ό,τι ζούμε είμαστε πιστοί
αν του έρωτά μας δένει η κλωστή
τα δυο κορμιά μας κήποι κρεμαστοί
Θα `ναι σαν να μπαίνει η Άνοιξη
θα `ναι ουρανού κατάνυξη
θα `ναι σαν να μπαίνει η Άνοιξη
στα ξαφνικά
==========================================
1992
στίχοι: Χρήστος Λαγός
όλου του Κόσμου η ελπίδα
Τι να πω για όσα γύρω μου αλλάζουν;
Τα σημάδια των καιρών τι θα μου πουν;
Οι απορίες των παιδιών μου με τρομάζουν
Οι απαντήσεις που τους δίνω δεν αρκούν
Στο ταξίδι, ας γίνει πυξίδα
του τραγουδιού μου ο σκοπός!
Στην αγάπη απάντηση είδα
κι όλης της άνοιξης το φως
Κι όλου του κόσμου την ελπίδα
Τι να πω; από που ήρθα και που πάω;
Τι είν’ αυτό που μου τρελαίνει το μυαλό;
Βρες μου μια λύση για όλα αυτά που αγαπάω
Να νιώσω ασφάλεια στο χώμα που πατώ
Στο ταξίδι, ας γίνει πυξίδα
του τραγουδιού μου ο σκοπός!
Στην αγάπη απάντηση είδα
κι όλης της άνοιξης το φως
Κι όλου του κόσμου την ελπίδα
Στο ταξίδι, ας γίνει πυξίδα
του τραγουδιού μου ο σκοπός!
Στην αγάπη απάντηση είδα
κι όλης της άνοιξης το φως
Κι όλου του κόσμου την ελπίδα
=====================================
1993
στίχοι: Δημοσθένης
Ελλάδα χώρα του φωτός
Ελλάδα χώρα του φωτός
του κόσμου αρχή και γυρισμός
τόπος που διάλεξε ο θεός
κάτι τρέχει, πέρα βρέχει
έρχεται δύσκολος καιρός
και σου φωνάζει ο ουρανός
κάτσε σκέψου, λογικέψου.
Τη μια μας παίζουν ροκ, την άλλη τσιφτετέλι
παιδιά του Πλάτωνα και του Αριστοτέλη
μας ξεγελάνε με σεκλέτι και μεράκι
πνεύμα αθάνατο, σε τρώει το σαράκι.
Ελλάδα, χώρα του φωτός
πολεμιστής ειρηνικός
κάνε άλλο ένα βήμα μπρος
για προχώρα, ήρθε η ώρα
είσαι του κόσμου το κρασί
κι ας μην το ξέρεις ούτε εσύ
κάτσε βρες τα, και έβγα πες τα.
Τη μια μας παίζουν ροκ, την άλλη τσιφτετέλι
παιδιά του Πλάτωνα και του Αριστοτέλη
μας ξεγελάνε με σεκλέτι και μεράκι
πνεύμα αθάνατο, σε τρώει το σαράκι.
Ελλάδα, χώρα του φωτός.....
Τη μια μας παίζουν ροκ, την άλλη τσιφτετέλι
παιδιά του Πλάτωνα και του Αριστοτέλη.
========================================
1994
στίχοι: Κώστας Μπίγαλης
το τρεχαντήρι
Πέντε ρόγες κόκκινο σταφύλι
Έγιναν στο στόμα σου κρασί
Όμορφη που ήσουνα το δείλι!
Μυρωμένη η ανάσα σου, όταν μου `δωσες φιλί
Ντίρι ντίρι ντίρι... ντίρι ντίρι ντίρι...
ντί...
Μες στο τρεχαντήρι η θάλασσα εγώ κι εσύ
Ντίρι ντίρι ντίρι... ντίρι ντίρι ντίρι...
ντί...
Κοίτα με στα μάτια και τραγούδα το κι εσύ
Πράσινο της θάλασσας το χρώμα
Κόκκινα τα χείλη σου φωτιά
Όμορφη που ήταν η αγάπη!
Κάτω εμείς και πάνω ο ήλιος να γελά
Ντίρι ντίρι ντίρι... ντίρι ντίρι ντίρι...
ντί...
Μες στο τρεχαντήρι η θάλασσα εγώ κι εσύ
Ντίρι ντίρι ντίρι... ντίρι ντίρι ντίρι...
ντά...
Κοίτα με στα μάτια και τραγούδα το ξανά
Κι ο ήλιος έγειρε στη δύση να πλαγιάσει
Κρύφτηκε πίσω από την πιό ψηλή κορφή
Στης αγκαλιάς σου το απάνεμο λιμάνι
Έριξα άγκυρα ώσπου ρόδισε η αυγή
Ντίρι ντίρι ντίρι... ντίρι ντίρι ντίρι...
ντί...
Μες στο τρεχαντήρι η θάλασσα εγώ κι εσύ
Ντίρι ντίρι ντίρι... ντίρι ντίρι ντίρι...
ντί...
Κοίτα με στα μάτια και τραγούδα το κι εσύ
====================================
1995
στίχοι: Αντώνης Παππάς
Ποια προσευχή;
Και γαρ εβούλοντο μυάναι την γην ταύτην
Μη γιγνώσκοντες την ύβριν, ην εποίουν...
Είχα μια περιουσία, την καταχραστήκανε
Κάναν ιεροσυλία κι ούτε που ντραπήκανε
Την ιστορία της ζωής μου δε σκεφτήκανε
Ποια προσευχή εγώ να κάνω για τα κρίματά
τους
Ποια προσευχή μπορώ να πω για να σωθούν
Στάζω κρασί για να ξεπλύνω τ’ αμαρτήματά
τους
Ποια προσευχή να πω γι’ αυτούς, που με
πονούν
Να μου πάρουνε το θρόνο κάποιοι
προσπαθήσανε
Έν’ αστέρι είχα μόνο και το απαιτήσανε
Το πόσο άντεξα στο χρόνο αγνοήσανε
Ποια προσευχή εγώ να κάνω για τα κρίματά
τους
Ποια προσευχή μπορώ να πω για να σωθούν
Στάζω κρασί για να ξεπλύνω τ’ αμαρτήματά
τους
Ποια προσευχή να πω γι’ αυτούς, που με
πονούν
Ποια προσευχή εγώ να κάνω για τα κρίματά
τους
Ποια προσευχή μπορώ να πω για να σωθούν
Στάζω κρασί για να ξεπλύνω τ’ αμαρτήματά
τους
Ποια προσευχή να πω γι’ αυτούς, που με
πονούν
======================================
1996
στίχοι: Τριγώνη Ηρώ
Εμείς φοράμε το χειμώνα ανοιξιάτικα
Κοιμήσου μες’ τα χέρια μου, να ζω τα
καλοκαίρια μου
Σαν να `τανε ταινίες που αγαπώ
Αγκάλιασέ τις σκέψεις μου, και μάντεψε τις
λέξεις μου
Σαν να `ξερες ό,τι είχα να σου πω
Και όλα όσα πάθαμε, άστα να επιμένουν
Και όλα όσα μάθαμε, άστα να περιμένουν
Εμείς τα δύσκολα τα λύνουμε νυχτιάτικα
Εμείς αλλάζουμε αγάπες Κυριακάτικα
Εμείς φοράμε το χειμώνα ανοιξιάτικα...
ανοιξιάτικα
Ακούμπησε στον ώμο μου, ξεγέλασε το φόβο
μου
Σαν να `σουν ένα τρικ μοναδικό
Ζωγράφισε το αύριο, και βάλε μου στο ράδιο
Ν’ ακούω ένα κομμάτι ερωτικό
Και όλα όσα πάθαμε, άστα να επιμένουν
Και όλα όσα μάθαμε, άστα να περιμένουν
Εμείς τα δύσκολα τα λύνουμε νυχτιάτικα
Εμείς αλλάζουμε αγάπες Κυριακάτικα
Εμείς φοράμε το χειμώνα ανοιξιάτικα...
ανοιξιάτικα
Εμείς τα δύσκολα τα λύνουμε νυχτιάτικα
Εμείς αλλάζουμε αγάπες Κυριακάτικα
Εμείς φοράμε το χειμώνα ανοιξιάτικα...
ανοιξιάτικα
==================================
1997
στίχοι : Μανώλης Μανουσέλης
χόρεψε
Αργά, αργά
Φλόγας κορμί, κάνεις μάγια
Δειλά, δειλά
Μου κλείνεις, μάτια φεγγάρια
Χόρεψε, στης καρδιάς μου τους χτύπους, πάλι
Σαν καραβάνι, τ’ άστρα, ν’ ακολουθώ
Χόρεψε, της ερήμου, μαργαριτάρι
Μεσ’ απ’ το σώμα σου, ν’ αναστηθώ
Σιγά, σιγά
Κι είδα τη νύχτα να λειώνει
Χλωμά, χλωμά
Χέρια γυμνά να μ’ απλώνει
Χόρεψε, στης καρδιάς μου τους χτύπους, πάλι
Σαν καραβάνι, τ’ άστρα, ν’ ακολουθώ
Χόρεψε, της ερήμου, μαργαριτάρι
Μεσ’ απ’ το σώμα σου, ν’ αναστηθώ
==================================
1998
στίχοι: Γιάννης Μαλαχιάς
Μια κρυφή ευαισθησία
Μια κρυφή ευαισθησία
χτίζει την εικόνα σου
με τα λόγια και τις σκέψεις
που έχουνε το χρώμα σου
μες τη νύχτα
Το φεγγάρι σου μαγεύει
τ’ αχανές του ουρανού
και ό,τι σώθηκε αρχίζει
μυστικό χορό στο νου
μες τη νύχτα
Μάταια κι απόψε στους παράδεισους
της φαντασίας μου
με τ’ όνειρο θα πλανηθώ
όσο κι αν ανάστησα το χάδι σου
σ’ ένα σκοτάδι σου πάντα θα ξεψυχώ
Μια κρυφή ευαισθησία
σώζει μία σου σκιά
την ψυχή σαν ερινύα
μ’ έναν φόβο κυβερνά
μες τη νύχτα
==================================
1999 και 2000: δεν συμμετείχε η Ελλάδα στον διαγωνισμό
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου