Πανδημία / Γιάννης Ποταμιάνος

Πανδημία
========
Ασπρόμαυρη η μοναξιά περιφέρεται
----------------------- στους δρόμους της Πόλης
Η μελαγχολία πίσω απ’ τα τζάμια
------------------ αναμετρά της νύχτας τις σκιές
Ο μέγας τρόμος περιπολεί στους δρόμους
Κι εγώ βαδίζω ολομόναχος παραδομένος
--------------- στα πυρπολημένα δευτερόλεπτα
με σκοτεινό βλέμμα
--------------------------εσώκλειστης απόγνωσης

Κρυμμένη πίσω απ’ τα παραθυρόφυλλα
----------------------------- παραμονεύει η σιωπή
καθώς μαχαιροβγάλτης ύπουλος ο φόβος
---------- ακονίζει το μαχαίρι του στη μοναξιά

Στου φεγγαριού τη θλίψη λούζεται
---------------------------------------------- ο θάνατος
Κι ο Γαλαξίας παγερά αδιάφορος
---------------------------------- στριφογυρίζει αργά
----------------- τα διπλοκλειδωμένα μυστικά του

Κάποια αγάλματα κοιτάζουν απορημένα
----------------------------------τις έρημες πλατείες
Στη χοάνη του φόβου που καταβροχθίζει
--------------------------------------- τα μελλούμενα
------- οι άνθρωποι έχασαν τα πρόσωπά τους

Στην πανδημία η θαλπωρή της αγάπης
----------------------------------------- είναι ιαματική
Κι ελπίδα η αλληλεγγύη που μοιράζει
---------------- αναπνευστήρες στα νοσοκομεία

Οι γέροι με βαθιές εισπνοές θανάτου
------------------------------------------- αφυπνίζουν
το μέσα μας, κοιμισμένο από καιρό, Εμείς

Ελάτε να στήσουμε το έρκος
----------------------------------- των ασπίδων μας
Από μονοπάτια μυστικά
--------- ο Εφιάλτης οδηγεί τις ορδές θανάτου
Ευτυχώς που η Ιστορία είναι πανούργα
------------ και πάντα χαρίζει στήθος κι όνειρα
-------------- σ’ όσους γενναίους αντιστέκονται

31 Μαρτίου 2020

Γιάννης Ποταμιάνος