Αφουγκράζομαι τ'αλαφρύ θρόϊσμα
των τελευταίων φύλλων του χινόπωρου,
που και αυτά σε λίγο,
θα πέσουν με πάταγο,
στο μουσκεμένο πάτωμα της Γης!
Σε λίγο,
θα σύρω το Αργό μα Σταθερό μου βήμα
ως εκεί,που του κυμάτου το ξέσπασμα,
γλύφει της Στεριάς την άκρια....
Κάτω από βαθύσκιωτο πευκί,
θα οσμιστώ τη φρέσκια αρμύρα της θάλασσας,
και θ' αγναντέψω,
σε βάθος και μάκρος το Πέλαγο.....
Στη ράχη ενός κοψόφτερου Γλαρόπουλου
θα φορτώσω τις σκέψεις μου,
που αντάμα με Αγάπης μηνύματα,
θα διασχίσουν τον Αχανή Ωκεανό
πέρα ως πέρα κι ως εκεί,
που φαντάζουν άλλες Πατρίδες,
άγνωρες σε μένα....
Κι ύστερα,το γιόμα σαν θαρθεί,
μαγεμένος από της Φύσης τα πλουμίδια,
στο κονάκι μου γοητευμένος θα γυρίσω!
Κι εκεί, στο ταπεινό κλινάρι μου σαν θα
ξαπλώσω,
θε να σκεφτώ παλιές αγάπες Χτεσινές,
προβλήματα του Σήμερα,
κι Αυριανές θολούρες,
ώσπου....ο ΄Υπνος να με πάρει!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου