Ολυμπιακή Ιδέα

Στων σταδίων τους στίβους,

η Νιότη γιά τη Νίκη παλεύει...

Η Ανθρωπότης σμιγμένη γιορτάζει,

και οι παιάνες της Νίκης ηχούν!

Τα πλήθη γιά τον Νικητή αλαλάζουν

που Πρώτος το νήμα έκοψε,

αλλά, και για Εκείνον που Τίμια πάλεψε,

και γι' Αυτόν,

που το λιθάρι μακρύτερα πέταξε....

Ο Θρίαμβος απ' άκρου σε άκρο μαθαίνεται,

για Εκείνον που της ελιάς το στεφάνι

στο κεφάλι Του φόρεσε,

ανεβαίνοντας στου βάθρου

το πιό Αψηλό Σκαλοπάτι.

Ώσπου, ήρθε ο Πόλεμος....

Τα στάδια Ερημώσαν,

και των ΄Οπλων η κλαγγή,

τόνισε πιότερο το δικό της παιάνα,

στους μετέπειτα αφήνοντας

να στεφανώνουν μ' ελιά,

των Νεκρών.... τα Μνημούρια!

Της Ολυμπίας η Ιδέα

Βαριά Λαβωμένη,

πεθαίνει την ΄Υψιστη ΄Ωρα

του Παλιού Μεγαλείου της,

συντροφεύοντας στων κυπαρισσιών τη συστάδα,

τους Νεκρούς Αθλητές Της...