Αιχμαλωσία

Της ΄Αγιας Ημέρας τα υπολείμματα,

χωρίς να ματώσουν πουθενά,

τραβούν δίχως ν' αφήσουν τα χνάρια τους,

τον δρόμο της Επάρατης Μοίρας τους,

και γκρεμίζονται μες της Λήθης τη λίμνη

και στο πηχτό σκοτάδι της Νύχτας,

για έναν ΄Υπνο Βαθύ και κενό από όνειρα!

Κι απομείναμε δυστυχώς Ολομόναχοι

σε κάποιας ακροθαλασσιάς την άκρια,

με το ΄Αχαρο πρόσωπο της Σιωπής

απέναντί μας,

ενώ η θάλασσα με τους Στιβαρούς της Αγέρηδες,

σκορπούσε τις Πεθυμιές μας

στα ΄Αδολα Κύματα,

διασώζοντας έτσι, το Πικρό μας Ναυάγιο...

Θελήσαμε να ξεφύγουμε

από της Ειμαρμένης τα δίχτυα,

όμως,

μας ξαναπλάνεψαν της θάλασσας οι Υπόκωφες Σιωπές,

και Να,

που αιχμαλωτιστήκαμε από το Παρόν μας και πάλι,

και πως,

το ΄Υπουλο Φεγγάρι ξανά

άρχισε να ψάχνει σε βάθος,

των σιωπηλών μας ψυχών τα μυστικά,

ενώ συγχρόνως με λόγια μισά

και με μιά φλογέρα που είχε στα Ουράνια θαμμένη,

μιλάει και τραγουδάει....στα Φίλυπνα ΄Ανθη!!