Ακου άνθρωπε / Ζανιδάκη Άννα

Ποτέ δεν ξέρεις να εκτιμάς και να συμπάσχεις,γιατί έχεις κλειστεί στο δικό σου μικρόκοσμο και αγωνιείς,πως θα γίνεις καλύτερος.

Οχι όμως σε χαρακτήρα,αλλά σε υλικά αγαθά,πως θα υπερτερήσεις του άλλου,με το να του κάνεις κακό.

Δεν έχεις συλλογιστεί την παραμικρή σου ευθύνη και το παραμικρό σου ελλάτωμα,όταν κι εφόσον στρέφεσαι ενάντια του φίλου ,του συναθρώπου σου .

‘Ακου και μια φορά την καρδιά σου ,που την πέτρωσες και δεν της παρέχεις την παραμικρή βοήθεια ,να ζήσει την ανάτασή της,την αναγέννηςή της και να φανεί αντάξια κι επάξια σε σένα δίπλα.

Δε θες να δεις τις μικρότητες της ψυχής σου ,γιατί τις ξέρεις πολύ καλά και είσαι σε θέση και να τις διαχειριστείς και να τις αποφύγεις,αλλά εκείνο το στοιχείο που λέγεται εγωισμό,και στο να φανείς να υπερτερείς έναντι του άλλου,σε έχει κάνει,μας έχει κάνει να στεκομαστε απέναντι σ αυτή την κοινωνία,με υποκρισία και πάντα με φιλαυτία.

Είναι καιρός ,να δούμε ,να ανασκουμπωθούμε και να προβληματιστούμε πια.

Δεν έχουμε δικαίωμα να παραδίδουμε στα παιδιά μας έναν κόσμο αλλοιωμένο και μεταλλαγμένο.

Δεν πρέπει εμείς να γινόμαστε αγγελιοφόροι του ψεύδους και της αλητείας της ψυχής μας .

Η θέση μας είναι να δείξουμε και να αποδείξουμε πως πρέπει να σταθούμε όρθιοι,στηλοβάτες σε μια κοινωνία ,που μαστίζεται εκ των έσω και μετέπειτα απ τους εχθρούς της .

Δεν είναι λιγοι εκείνοι που κακεντρεχείς και ύπουλοι ,στήνουν για την πατρίδα μας το ένα μετά το άλλο ,σενάρια υποδούλωσης και υποταγής,καταρράκωσης του ηθικού της ,στοιχείου που δύσκολα το πάλεψα και το απέκρουσαν.

Γι αυτό ΄Έλληνα ,Ελληνίδα,πατριώτη και πατριώτισσα ,τίποτα δεν είναι δεδομένο και τίποτα δεν είναι αναπόφευκτο,αρκεί να ξέρουμε τι θέλουμε και να το διεκδικούμε με το σωστό τρόπο και όπως μας αρμόζει και το αξίζουμε.

Ακου άνθρωπε,αγράμματος ,χωρίς παιδεία,δεν είναι εκείνος,που δεν έχει αποφοιτήσει απ τα Πανεπιστήμια,τα Κολλέγια και κάθε άλλου είδους εκπαιδευτικά ιδρύματα.

Αγράμματος ,άξεστος και απολίτιστος ,είναι εκείνος που για παιδεία ,έχει την αλλαζονεία του και βλέπει αφ υψηλού ,τον καθένα από μας.

Ο καθένας μας έχει την αξία του και τις ανάλογες ικανότητές του ,να ανταπεξέλθει στις δυσκολίες της ζωής του ,όπως εκείνος τιςι έχει αποφασίσει και έχει θελήσει να τις διαχεριστιστεί.

Ακου άνθρωπε ,φωνάζει η σκέψη,διαμαρτύρεται έντονα η ενσυναίσθηση,αλλά πού ?

Πού είναι χαντακωμένη και κανείς μας δεν είναι σε θέση να δει ,να καταλάβει και να εξηγήσει τη δύσκολη θέση του άλλου?

Παιδεία ,θα πει ,να έχεις τρόπους συμπεριφοράς,άξιους και να αρμόζουν στο χαρακτήρα σου ,που θα το γαλουχήσεις,θα στο γαλουχήσουν,με ιδανικά και αξίες,μα λέξεις,όπως πατρίδα,θυσία,οικογένεια,θρησκεία ,αλληλεγγύη.

Δεν είναι δυνατόν,οι ως τώρα μάνες και πατεράδες μας,να μη μας το είχαν μεταδώσει όλο αυτό.

Ομως εμείς,προχωρημένοι και επαφιέμενοι σε εύκολα και ανούσια κόλπα και τερτίπια της ζωής μας,αφήσαμε όλα αυτά και ριχτήκανε σε έναν αγώνα επιβίωσης μεν,αλλά με άσχημα και κακότροπα στοιχεία δε.

Πού είναι μωρέ οι τρόποι μας,η ευγένειά μας και κυρίως η φιλευσπλαχνία μας?

Οταν αρκετοί άνθρωποι στοιβιάζονται σε δρόμους,αγορές ,στενά και σοκάκια ,αφημένοι και παρατημένοι,τόσο απ τον ίδιο τους τον εαυτό,όσο και απ την ίδια τους τη μοίρα,που φυσικά τη δρομολόγησαν και την κακοτύχησαν ολομόναχοί τους ?

Ακου άνθρωπε,δεν είναι μόνο οι μετανάστες,οι λάθρο ..που έχουν εισβάλλει στη χώρα μας με το έτσι θέλω,μα φυσικά και με τα καλοσωρίσματα,άλλων αρμοστειών,ύπατων και ανωτάτων,αλλά είναι και οι δικοί μας μωρέ άνθρωποι.

Που ξεροσταλιάζουν στο αγιάζι και στη βροχή ,που δεν έχουν που την κεφαλήν κλείναι...είναι και τα παιδιά που γυρίζουν στους δρόμους ,άσκοπα δε θα το λεγα ποτέ,αν και τελευταία το φαινόμενο τείνει να εκλείψει.....γιατί άραγε??

Πού είναι οι προβληματισμοί μας και πού είναι η χαμένη μας ανθρωπιά ,που ξαφνικά αρχίσαμε και νοιαζόμαστε ,για άλλους,ξένους προς εμάς και αφήσαμε τους συνανθρώπους μας,να ζουν τις παγωνιές των ψυχών μας ?