Ηρωίνη ( Φάρσα θανάτου )

Είναι μισοσκόταδο και ψάχνω μιαν αιτία
και ντελιριάζεται του κόσμου ο σφυγμός,
χιλιοτρυπημένη μοιάζει να `ναι η ιστορία
απ’ τα γεγονότα της κι η φλέβα μου ο καιρός.
Γαλιλαίο, αν το Ναζωραίο δεις
τι πιο ωραίο, ρώτησέ τον, να χαρείς,
να πεθάνω, να αυτοθυσιαστώ,
τί να κάνω, σαν κι εσένα να σωθώ.
Ήρωας, ξεήρωας, δε θέλω ούτε να ζήσω,
σαν δεν μπορώ να πέθαινα γι’ αυτό που θέλω εγώ,
σύριγγα η συνήθεια, κουτάλι η ενοχή μου,
φλόγα η αλήθεια τους, ζεστό ναρκωτικό.
Γαλιλαίο, αν το Ναζωραίο δεις,
τι πιο ωραίο, ρώτησέ τον, να χαρείς,
να πεθάνω, να αυτοθυσιαστώ,
τί να κάνω, σαν κι εσένα να σωθώ.
Τραγικοηλίθιοι προς δόξα συστημάτων,
θα σβήσουνε τον άνθρωπο μ’ ένα πυρηνικό,
άσπρη σκόνη, όνειρα και μαύρη η ελπίδα,
η βελόνα ο φόβος μου κι ακούς το ουρλιαχτό.