Ανοίγοντας της ζωής το βιβλίο,
ξεπετάγονται
μνήμες καί σκιές απ' το Χτες
κι αυτό....μ' ανησυχεί.
Φαντάσματα ακατάλυτα απ' το Παρελθόν,
που έρχονται καί παρέρχονται
με κινήσεις σκιώδεις,
σαν Ερινύες που με κυνηγούν
καί στέκονται απέναντί μου,
εμποδίζοντάς με γιά δράση.
Γιαυτό κι εγω μιά καί Καλή,
θα ξαπλώσω στην πυκνόχλοη Γη
καί θα προσπαθήσω ν' αποκοιμηθώ,
για ν'αποδιώξω επιτέλους,
τις Πεθυμιές μου που δέν ευτυχήσαν,
τα Πικρά μου Χαμόγελα
που γοργά μαραθήκαν
καί τις Γκρίζες Ημέρες της Άνοιξης,
που μόλις Χτες....Φυλλορρόησε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου