Καταμεσίς του σκοταδιού,
κάτω απ' τη σκιά των αστεριών,
την ώρα που η Πούλια κι ο Αυγερινός
αγκομαχώντας κουβαλούν
πανάκριβες σταλλαγματιές φωτός,
μέσα από λάμψεις
που την Άβυσσο πυροβολούν,
σαν σε όραμα θαμβωτικό,
συνάντησα το Παρελθόν μου!
Μου φάνηκε
σαν να'ρχομαι από μακριά,
από μιά ζωή γυμνή από σιωπές,
γεμάτη από χαρές καί λύπες
καί η Γη
κάτω από τα πόδια μου
σαν ποταμός να φεύγει,
να χάνεται στον ορίζοντα,
χωρίς το έρμα των ονείρων
κι ο Χρόνος
δυστυχώς να ασελγεί,
επάνω στο κορμί μου!
Ταράχτηκα........
Όμως, Εκείνη αίφνης τη Στιγμή,
βάλσαμο έσταξε ο Ουρανός
καί η ψυχή μου αισθάνθηκε ξανά,
Φτερούγισμα Γαλήνης!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου