Ο Ήλιος αλάργα-αλάργα κρύβεται
πίσω απ' τη ράχη του βουνού,
λές καί άλλαξε παράθυρο
στης Γης τ' αγνάντεμά Του.
Οι τρίλλιες των πουλιών
μετά της μέρας το ξεφάντωμα
απόκαμαν
κι έπαψαν να δοξολογούν
τον Ύψιστο Θεό τους.
Κι εγώ,
μέσα από τούτηνε την έκσταση,
σαν υστερόγραφο
από τη μέρα που πάει γιά ξαποσταμό
γεμάτη από γέλια καί χαρές,
μελαγχολιές καί θλίψες,
απ' των πουλιώνε
την πιό γλυκόλαλη φωνή
θε να κρατήσω,
να την φορέσω Στέμμα στ' Ονειρο,
καθώς των ομματιών τα βέφαρα
σε λίγο θε να κλείσω....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου