Η γάτα που γράφει ποιήματα

Όταν η γάτα κουρδίζεται
με τον έρωτα του θανάτου
ορμάει ξάφνου μέσα στις ρόδες με το κεφάλι κατεβασμένο
το λαιμό τεντωμένο,
το σώμα κολλημένο στην άσφαλτο,
ανάμεσα στις κόρνες και τ’ άγρια φώτα,
πριν ακουστεί το στρίγκλισμα των φρένων
βρίσκεται απέναντι
κι αρπάζει τη ζωή σαν ποντίκι.

Άλλες φορές, όταν στον κήπο
κυνηγάει ένα κόκκινο τόπι
το σώμα της χορεύει στο ρυθμό μιας μπαλάντας,
κυματίζει και σβήνει για να ξανάρθει,
ή σαν ευλύγιστο αίνιγμα
μοναχό του προσφέρει
τις πλέον απίστευτες απαντήσεις.

Και τότε, όπως όλοι οι χορευτές,
βρίσκει τη χάρη με κινήσεις απαλές
να αυτοσχεδιάζει ενάερα ποιήματα.