Το μεγάλο και το μικρό

Από ένα τεράστιο κουλούρι
κύλησε κάποιο σπυρί σουσάμι.
Και το μικρό, φιλόπονο μερμήγκι το τραβάει, αγκομαχώντας,
για την απόμακρη φωλιά του.

Περνάει βαθιές χαράδρες
που χωρίζουν τις πλάκες,
ανεβαίνει τους λόφους της αυλής,
φέρνει γύρω λιμνούλες
από αδειασμένους κουβάδες
κι όλο κουνάει δεξιά
κι αριστερά τις κεραίες του
γυρεύοντας να πιάσει το μεγάλο μήνυμα

«Φοβού των ανθρώπων τα γιγάντια πέλματα!»

Όμως οι κεραίες του είναι αδύναμες,
δεν άκουσε το μήνυμα
το μικρό φιλόπονο μερμήγκι
και προχωράει, προχωράει με υπομονή,
ευτυχισμένο στην άγνοιά του.