Χωρίς κανενός τη βοήθεια

Σεργιανάω στο βάθος του Χρόνου

καί μυριάδες ερείπια τριγύρω.....

Ερείπια, που πάνω στο χώρο τους

ήσαν χτισμένες ζωές.

Μανταλίδια,Τσιμέντα καί Άμμος,

που οι καταιγίδες τα σκορπίσανε χύμα

και στο βάθος 

θλιμμένη η Ελπίδα,

να δείχνει λίγο νερό

καί υλικά απ' τα ίδια,

γιά να χτίσω μονάχος μου πλέον,

μιά καινούρια ζωή!

Τώρα,

ξέρω επιτέλους,

πως χωρίς κανενός τη βοήθεια,

θα πρέπει με ορθό το κεφάλι

να χτίσω βήμα πρός βήμα

πάνω στα ίδια ερείπια

μιάν άλλη ονειρεμένη ζωή!