Στα ξεχασμένα μουράγια,
του Ήλιου τ' αχτίδια
αποδιώχνουν τη σκληρή μοναξιά
κι ανασταίνουν τραγούδια χαράς!
Αγαπώ τις αχτίδες του Ήλιου,
γιατί πρόσωπα τρομαγμένα φωτίζουν
καί τον φόβο μετατρέπουν σε Αγάπη,
ενώ, τις Μαύρες Αβύσσους μισώ,
γιατί απο Θεούς καί Ανθρώπους
είναι....Μισητές-Ξεγραμμένες,
Την Αυγή
με το πρώτο του Ήλιου φιλί,
στης καρδιάς μου τον κήπο
ενα καινούριο λουλούδι ανθεί
κι ο κορυδαλός ακουμπάει τον Όρθρο,
ενω ενα τραγούδι άγραφο ακόμα,
μέσα απ' τα χείλη μου
Αυθόρμητα ηχεί....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου