Μέσα από τα κάγκελα

Είμαι γυμνός και κρυώνω
στα άκρα, μπροστά
σε σένα.
Ήρθα για να μιλήσουμε αληθινά,
χωρίς άμυνες και παρωπίδες,
χωρίς πανοπλίες και κρυψώνες,
μέσα απ’ αυτά τα κάγκελα, έστω.
Βάζω τα εσώρουχα στα γρήγορα
ν’ αρχίσω να ζεσταίνομαι
και ν’ αποκτώ ταυτότητα
πλαστικοποιημένη.
Τ’ όνομά μου σχηματίζεται
μπροστά σου, και τώρα
βάζω παντελόνι και πουκάμισο
και παπούτσια, κι όλα αυτά
για να σου αποδείξω πως είμαι
μόνο εγώ, κι όχι κανένας άλλος.
Είμαι έτοιμος πια για ανθρωπιά,
για βαθιά ειλικρίνεια
μετά απο τόση γύμνια.
Βάζω σακάκι και γραβάτα και στέκομαι
ευθυτενής και σίγουρος,
τίμιος και αληθινός:
“Ευπειθώς αναφέρω!'