Βλέπεις τα δεσμά και διαμαρτύρεσαι;
Βλέπεις την άγνοια του απογεύματος που φέρνει τη νύχτα;
Δε σε χωράει το σπιτάκι σου, σκύλε,
όπως χωράει η σιωπή του ανθρώπου
την κραυγή του;
Ω Κύον, γιατί ανώφελα γαβγίζεις;
Να χαλάς τη μονοτονία της ερημιάς
είναι μάταιο, με τη χθόνια μουσική σου.
Σκύλε, οι άνθρωποι φοβούνται
την αόρατη υποψία σου.
Φοβούνται, μα δεν ξέρουν τί.
Θέλουν και φοβούνται το ίδιο πράγμα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου