Όλο το απόγευμα έβλεπα σε βίντεο τη ζωή μου.
Χριστουγεννιάτικες γιορτές, αηβασίληδες φέρνουν δώρα,
παιδάκια κρέμονται απ' τα χείλη μου στο πάλκο
εργάτες και υπάλληλοι αναμένουν ένα νεύμα,
ακόμα κι οι εχθροί λουφάζουν μ' ένα στυφό χαμόγελο...
Πρωτομαγιές μοιράζοντας βραβεία στην άνοιξη
όλοι πίνουν στην υγειά μου, γλεντούν ευτυχισμένοι,
εύφορο το γρασίδι, θρεμμένα λουλούδια, φίλοι χορεύουν,
ο κήπος μια αγκαλιά μακεδονίτικα τραγούδια...
Ποιος τότε θα μου το 'λεγε πως, όλες οι χαρές, τα πανηγύρια,
τ' αγέρια κι οι πρωτομαγιές, οι φίλοι, τα φιλιά κι οι ρεβεράντζες,
σκόνη θα γίνονταν στα τέσσερα σημεία των οριζόντων
καπνός τσιγάρου οι εξουσίες και τα νεύματα κι οι προσταγές
αποκαΐδια και στάχτη πως θα γινόταν η ζωή, κοντά τα λόγια,
λιγοστές οι καλημέρες, ασέληνες όλες οι γιορτές, αιματηρά Χριστούγεννα,
προσφυγιά η ψυχή κι εγώ κάθε χαράματα να κάνω καταμέτρηση
κάτι μετζίτια που έσωσα κρυμμένα κολλητά πάνω στις σάρκες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου