μένουν καλά κρυμμένες
στην αυταπάτη της ασφάλειας…
μόνο σα φτάσουν
στην άκρη του νήματος
που κρατιούνται….
ξεχύνονται σα χείμαρρος..
μαζί με δαίμονες αλλόφρονες..
κουβαλώντας τη στάχτη
που έφτιαχναν καιρό
στο μακελειό της ψυχής….
Πως ν’αγαπήσεις μετά…;
είσαι εκεί…;
ή ονειρεύομαι…;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου