Κυριακή.
Χωρίς σκοπό γυρίζομε.
Στην εξοχή, δε μας αφήνει η πολιτεία
να ξαλαφρώσομε το βήμα μας.
Δεν έχομε πια τίποτα να κάνομε
κλεισμένα μαγαζιά
κλεισμένα τα επαγγελματικά Γραφεία
κλεισμένη η πόρτα του παραμυθιού,
να τελειώσει μια μεγάλη ημέρα περιμένομε
για να νυχτώσει και να ξημερώσει
να δούμε κάποιο πρόσωπο γνωστό
ν’ ακούσομε μια γνώριμη ομιλία
μονότονη, αγαπημένη, καθημερινή
που τόσο χρειαζόμαστε να μας ανανεώσει…
Κυριακή.
Τελεία και παύλα.
Όνειρο κλεισμένο πάντοτε κι απόρθητο!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου