Ενα ακροκέραμο ανεμοδαρμένο
ένα άλμπουρο στο αχνισμένο πέλαγο
μια σημαία μεσίστια που κλαίει
είναι ο χρόνος που μπουσουλάει τη ζωή
Κάθε αύριο που περνάει
είναι το σήμερα, που γερνάει
μια καρδιά που αγαπάει
δε γερνάει για μια ζωή
Μη μετράς τις λέξεις
μην πλέκεις στίχους στη σιωπή
σήμερα πρέπει να διαλέξεις
αν θ'αγαπάς για μια ζωή
Αν ξανάρθεις να θυμηθείς
της άνοιξης τις ευωδιές
γιατί όσο υπάρχουν αστέρια
ψηλά θα κοιτώ, όλες τις νυχτιές
Κι αν ονειρεύεσαι ταξίδια
που δε γεύτηκες ποτέ
με χρυσόσκονη γυαλίζουν τα καρφιά
που θα σε καρφώσουν αετέ
Ανοιξε παράθυρο στον έρωτα
στα θολωμένα τζάμια της ζωή σου
μη ζωγραφίζεις κόκκινες καρδιές
οι ψυχές ευωδιάζουν όταν αγαπούν
στα γέρματα και στις ανατολές
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου