"Παγιδεύτηκα, τα πάθη δεν δείχνανε συμπόνοια/ θέλανε τη μέγιστη υποταγή,
όρεξή τους/ καμώθηκα συμπάθεια, ότι έκρυβε ενοχή/ ασπάστηκα τις ζωές
τους, κολάστηκα για εσένα/ μετά ξεχάστηκε, αυτός ο δρόμος/ αγωνίστηκα
για τις ιδέες μου/ θυσιάστηκα σε αυτές, προδόθηκα/ τα χρόνια πέρασαν,
στιγματισμένα/ όμως ξεχάστηκε, αυτός ο δρόμος/ μοίρασα τον κόσμο μου, σε
αντιξοότητες/ ήταν χριστιανικό να δίνεις και να κυνηγιέσαι/
απροσάρμοστος σε μια τάξη, εξοντώθηκα/ ιδέες, ιδανικά, πατρίδα,
θρησκεία, μου αφαιρέθηκαν/ χρεώθηκαν σε κάποιο φύλακα, φρουρό/
εξορίστηκα σε μια μετριότητα, αφυδατώθηκα/ θανάσιμη εποχή, χρεώνει,
στέλνει αποσπάσματα/ ρουφιάνεψαν ότι κάποιοι φίλοι έμειναν έξω/ ο χώρος
δεν σήκωνε ποτέ το παραστράτημα/ συλλήψεις γεμίσανε από φτωχούς,
ταπεινωμένους/ το αύριο ξεκινούσε πρωί, όπως πάντα/ όσο ο δικαστής
έγραφε, έδινε την καταδίκη."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου