Λευτέρης Σιώμος: Μια αγέλαστη βουβή φιλοσοφία ποσό αξιζει;

Κρύβει το κύμα
ένα θηλυκό μέσα :
νάζια και πείσμα...

Της αστάθειας τσαλίμια,
μια γυναίκα μπαμπέσα..

**

Δεν είν' αγάπη
του κήπου φυτό σπάνιο
που μεγαλωνει......

Μα τυχαίο ζιζάνιο
π' αυθόρμητα ριζώνει.

**

Τ΄ άδειασε η κούπα 

Τη σκέψη του βούταγε μές στ' όνειρο
Μπερδεύεανε τ' αστρα τα βήματα
Παρέα τα ήπιε με τον Διόνυσο
Του ίλιγγου στράβωσαν τα νήματα.

Η ζάλη του κρασιού και τα εδέσματα
Πλημμύρισαν στου νου την παλίρροια
Η γλώσσα του υφαινε μπερδέματα
Τραγούδια που πάθανε μαρτύρια.

Εσώψυχα , λόγια, μυστικά
Της μέθης σαν φλύαρη τουλούπα
Ποικίλα τρέλα βεγγαλικά
Τα πέταξε, τ' άδειασε η κούπα.

**

Μια αγέλαστη
βουβή φιλοσοφία
ποσό αξιζει;

Τι διδάσκει η σοφία
Όταν πια δεν δακριζει;

Πείνα και πόνος
άραγε είν' ανθρωπιά
σε στυγνό κόσμο ;

Να μην υποκλίνονται
ολ' οι τρανόι στα παιδια;