ΕΒΔΟΜΟΣ ΟΡΟΦΟΣ
έβδομος όροφος
κοντά στο τζάμι
είναι νύχτα κι οι δρόμοι έξω μοιάζουν
με υποατομικό πεδίο φωτονίων
πάνω από τη λεωφόρο δεν έχει φεγγάρι
ανάμεσα στα χαμηλωμένα σύννεφα και τη γη
μια διάχυτη αύρα ιριδίζει από τη βροχή
ώσπου τα δέντρα αλιεύουν λάμψη
κι αργοσαλεύουν στον άνεμο ως πολυέλαιοι
οι σταγόνες χτυπούν το τζάμι
σαν πετραδάκια φωτός
έχω ησυχάσει πια
δε νοιάζομαι
η ζωή είναι ανέπαφη απ' το θάνατο
αν την αγγίξει δεν είναι ζωή
**
κάτω από το χαμηλό φεγγάρι
εκείνο το θειάφισμα
ήταν πολιτεία
μπλε βαθύ πάνω από τα στενά
και το ηλεκτρικό φως κίτρινο όνειρο
πολλαπλά όμοιο ανάβει ως το βάθος του δρόμου
εκεί στο τέλος ζυγίζεται ο ορίζοντας κι είναι ακόμα κόκκινος
η αέναη κίνηση της ανησυχίας διανύεται
για την αέναη κίνηση της ισορροπίας
την ομαλή επαφή με το κέντρο
την τροχιά γύρω από τον πυρήνα
ο χορός αυτός αν παραμένει εξελίσσεται
σε ζάλη ανάληψης
όλα είναι
για να ακουστεί το τελικό συμπέρασμα
κι όσο το βάρος που κουβαλάς μεγαλύτερο
τόσο αιφνίδια κι ελαφριά είναι η απάντηση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου