Απτόητα θαλασσινή
και του καλοκαιριού
η ραστώνη.
Για αλλού πηγαίναμε
κι αλλού η στιγμή μάς πάει.
Όλα τα μετέπειτα
τα ανέλαβε
ο ήλιος του Σεπτέμβρη
με το σκιάδι του
με τα μωρά του σύννεφα
και της ρεκλάμας του το μπόι.
*
ΕΠΙΣΤΡΕΦΩ ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ
Του Σταυρού ανήμερα
και σηκώνω τα μάτια.
Αγναντεύω Σταυρούς
κι εκείνα τα νιούτσικα
-παιδιά τα είπανε-
να παλεύουν μ' άνισους όρους
για έναν ήλιο στην εκπαίδευση.
Οι κακοτράχαλοι οι καιροί
σπέρνουν
σύννεφα στα παντελόνια τους
τους γδέρνουν
κατάχαμα τη σάρκα
τριζοβολάει η φαμίλια τους
με δίχως φαΐ στον ταρσανά
δίχως της μπαλαλάικα τους ήχους
στα χαρτιά τους.
Μονάχα
"Δάσκαλε, αγάπα με"
φωνάζουν.
**
Με τα μυστικά της
αφημένα στα ακρογιάλια
με τους αξόδευτους αφρούς της
πιάσαμε κουβεντολόι
στο
γέρμα του ηλιάτορα.
Λίμνη των ιαματικών βράχων
με την πληγή του Κένταυρου
σε μια πιρόγα του μύθου
με την Καλλιάφεια νύμφη
στον σκοτεινό σου κόρφο...
απόσπασμα από την συλλογή
"ΤΗΣ ΗΛΕΙΟΠΕΤΡΑΣ"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου