Οι ξένοι
Μα θα `ρθει και μια μέρα
που ξένα χέρια θ`ανασκαλεύουν τα χαρτιά σου
θ`ανασκαλεύουν την καρδιά σου
δάκτυλα παγερά`
και συ θ`ανατριχιάζεις
ανήμπορος να επέμβεις
καρφωμένος όπως θα `σαι στο Τίποτα
απ` τη στιγμή που τα όνειρά σου
θα `χουν σκορπίσει -χιλιάδες νυχτερίδες
που τις ξάφνιασε το φως
και τις κατάπιε η αξεδιάλυτη νύχτα.
Είναι περίεργο μα η καρδιά του ανθρώπου
εξακολουθεί να χτυπάει σε λίγα χαρτιά γραμμένα
που ζούνε ακόμα κι όταν αυτός
έχει γίνει ένα με το σκοτάδι
ένα με τους ανέμους, ένα με τη βροχή.
***
οι Σκεπές (απόσπασμα)
Μα δεν υπάρχουνε πια οι σκεπές
κεραμιδιές
να σημαδεύουνε του ανθρώπου το μόχτο
να χωρίζουν τα ουράνια από τους θνητούς
Κ' η Μοίρα μπαίνει τώρα ξαφνικά στα
δώματα
να κόψη της ζωής το χρυσό νήμα
δίχως να κρούει τη θύρα. δίχως-σαν
τον παλιό καιρό- να μεταμορφωθεί
σε κουκουβάγια με τη βραχνή της τη φωνή
να πάει να σταθεί μεσάνυχτα πάνου
στα κεραμίδια στο σπίτι που σημάδεψε
προτού να το χτυπήσει. να δώση τον καιρό
να ετοιμαστούνε οι ψυχές
για μακρινό αποχωρισμό ή για να μισέψουν».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου