τα ποιήματα μου
ελέησέ με
χάρισέ μου
μια στιγμή στην αιωνιότητα
μια λεπτομέρεια του κορμιού σου
και σώσε με
από τη φρικτή δουλεία της γραφής.
ΔΥΟ ΜΙΚΡΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΗ ΓΑΛΑΤΕΙΑ
Τη μάνα μου
θα μπορούσα να την κλείσω
σ’ ένα γυάλινο κλουβί
και να αφιερώσω την υπόλοιπή μου ζωή
στα δικά της θελήματα.
Το χέρι σου μάνα
γεμάτο ρόζους
και σαν με χαϊδεύεις
βαθιά με πληγώνεις.
Η
ΑΝΕΛΕΗΤΗ
κατάθεσα τον εαυτό μου
και συ
αδικαίωτο με αφήνεις.
είναι σκληρή
και τιμωρεί
όποιον σε ποθεί
χωρίς την άδειά σου.
του ανικανοποίητου
να γράφει
γελοίο κέρδος
ποιήματα
Ο ΕΓΚΛΕΙΣΤΟΣ
Σ’ ανθρώπου μάτι δε θα εκτεθούν
μα προπαντός σ’ ανθρώπου λογική.
τις νύκτες χωρίς φεγγάρι,
στο σκοτεινό μου δωμάτιο.
γι’ αυτά που έφταιξα, πάρεξ εγώ.
κι ανοίγω στον τοίχο τα μάτια μου.
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ
Χωρία να πιω καν την παγωμένη μου μπάρα
λύνεται η σφιχτή μου γλώσσα
δραπέτης δειλίας εξελίσσομαι
κι αιχμάλωτη σού παραδίδω
την κουζίνα των μυστικών μου αισθημάτων.
ΦΘΙΝΟΥΣΑ
ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑ
μάχεται απεγνωσμένα
να αναρριχηθεί στο ενδιαφέρον
βαριεστημένων συνδαιτυμόνων.
και διηγούμενος οδηγείται
όπου πια
δεν μπορεί
της καθημερινότητας.
Ο χρόνος
είναι ο καλύτερος γιατρός.
Εκεί που ακόμα συνεχίζεται
η διαρροή λύπης
είναι στις χαρές του σώματος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου