Δάφνη Κουμουλή: Αν ο Κόσμος δεν είχε καθρέφτες, ποιοι θα ήμασταν άραγε;

Δυο τρεις λέξεις στα πεταχτά ψελλίζουν όλοι,
κυνηγούν το bonus αταραξίας,
προσκυνούν σε αυθεντίες,
μια ψυχή φεύγει κάθε λίγο,
χλεύη των κυρίων με τα ψηλά καπέλα,
με τα δίχως περιεχόμενο
κι η ζωή σενάριο σε μυθιστόρημα παραλίας

Να είναι υψηλός ο δείκτης προστασίας,
ο άνθρωπος καίγεται εύκολα στη βλακεία

**

Μεθυσμένες οι συλλαβές γίναν σημάδια
στο τέλος της γιορτής
και τα μάτια αδιάφορα τάχα έκλειναν,
μην προδώσουν τη λαχτάρα και ντραπούν
που τόσο εύκολα δακρύζουν……

**

Ποτέ δεν κοίταζα την ώρα,
πάντα αυτή με κυνηγούσε λαχανιασμένη.
Δεν κατάλαβα τι ήθελε ακριβώς
Αφού της είπα
δεν μετρώ το χρόνο με δείκτες,
μα με βήματα,
πληγές,
νίκες
και ανθρώπους…