Δοτή διχόνοια / Σαλίβερος Νικόλας

….(Από τον Εθνικό Ύμνο)

Από στόμα οπού φθονάει, παλληκάρια, ας μην πωθεί,

πως το χέρι σας κτυπάει του αδελφού την κεφαλή.

Μην ειπούν στο στοχασμό τους τα ξένη έθνη αληθινά:

"Εάν μισούνται ανάμεσό τους δεν τους πρέπει ελευθεριά".

Σκλάβα πάλι η Ελλάδα ,πάει γι’ακρωτηριασμό ,
χωρίς πολέμου μέτωπα ετούτη τη φορά.
Χωρίς αντίδραση, στου αδελφού το μηδισμό,
μ’ αυτοχειρίας θύματα κι’ ένδειας συμφορά.

Στον πόλεμο ο εχθρός ,πάντα, είν’ ομπροστά σου,
κι ‘ η άμυνα με όπλα, είναι ζωής ο ορισμός
Οπως γλυκοματώνει το ξυράφι τα φτερά σου,
έτσι κι’η διχόνοια είν’ της ψυχής διαμελισμός.

Είναι ο διχασμός ,απ’τό «Κεφάλαιο» δοτός,
λίγοι πουλούνε πρόστυχα πολλών το μερτικό.
Ο φαύλος ψεύτης γίνεται Άρχοντας «δαγκωτός»
αρκεί να «δίνει λόγο» σε ξένο αφεντικό.

Τα αισθήματα συνωστίζονται σ’ άδηλο μίσος,
γκρεμίζεται η αγάπη από καρδιάς τα μάτια.
Στα λόγια κυνηγιέται κάθε ατιμίας Κροίσος
κι’ο φθόνος κυριεύει παράγκες και παλάτια.

Αναίμακτη σκλαβιά, γίνετ’ αδιαχείριστη,
μ ’ιδρώτα σκλάβων τρέφονται ντόπιοι και ξένοι λύκοι.
Δείχνει η λευτεριά νάναι μακρυά κι’αγύριστη,
όσο το χώμα πού πατάς, πλέον δεν σου ανήκει.

«Φωτιά και τσεκούρι στους προσκυνημένους..»
δίνει τη λύση σ’ άτυχους κι’ αδικοσκλαβωμένους….
Σκλάβος, ποτέ δεν άκουσε τη λέξη, «Ευχαριστώ»
και πάντοτε σταυρώνεται σαν τον Ιησού Χριστό.