άσβεστο λιανοκέρι
σε μανουάλι χωμάτινο
εξομολογητής άγιος δε βρέθηκε κατάματα να κοιτάξει
τι Ερινύες! τι ανταλλάγματα μου έταξαν
κοιμήσου ήσυχα Θαλασσένια μου
το γλυκοχάραμα θ’ απλώνουμε κοχύλια.
διάτορο σκαρί
σε τραβέρσο μόνιμο
θεριακλής άνεμος δεν τόλμησε κατάπλωρα να χτυπήσει
τι Σειρήνες! τι προσχήματα μου προέβαλαν
κοιμήσου ήσυχα Νεφελένια μου
την αυγή θα φυσούμε δανδέλια.
σπάταλος ζητιάνος
σε έκσταση ουμανιστική
ανένδοτο γιουρούσι που δε διανοήθηκε ποτέ να κοπάσει
τι Πλειάδες! τι αστέρια μου κατακρήμνισαν
κοιμήσου ήσυχα Ταξιδένια μου
το πρωί θα στεριώνουμε απειρότητες.
δε χορταίνω να εξιστορώ τ’ αυτονόητα
ναι, υπάρχει κακό, αδικία, υπάρχει και θάνατος
υπάρχει ο πόνος, μα υπάρχει κι ελπίδα
κι όσο υπάρχεις εσύ θα υπάρχει και έρωτας
θα υπάρχουν παιδιά που τσαλαβουτάνε σε λίμνες
το μέλλον υπερασπίζομαι με νανουρίσματα
τραγουδώ για όσους γεννιούνται αδιάκοπα
και για όσους περήφανα σβήνουν
τραγουδώ για τους εκλεκτούς που ονειρεύονται
τραγουδώ… τραγουδώ για τους κύκνους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου