Κυματοθραύστης / Μαρία Γκουτζαμάνη

Αποφεύγω πλέον να τον κοιτάξω κατάματα,
κι ας παλεύει να δείχνει αγέρωχος στα όνειρα μου...
Έχει το χάρισμα να ποτίζει
με πίκρα τα πιο γλυκά μου θέλω.

Τον αποκαλούν οριοθέτη και προστάτη
των συναισθηματικών παρορμήσεων...
πλάνη του νου διαπιστώνω με τα χρόνια.

Εφιάλτης στα κυματιστά μου όνειρα, καθώς
μια γεύση θανάτου
αγγίζει το είναι μου
όταν τα πουλιά τρομαγμένα
ξεμακραίνουν κι αυτά
από κοντά του...
την ώρα που ο αέρας λυσσομανά
εκλιπαρώντας την
λυτρωσή του...

Αντικρίζω τα κύματα ...
προσπαθούν άδολα να τον αγγίξουν,
να τον αγκαλιάσουν άλλοτε απαλά
κι άλλοτε θιγμένα μα πάντα γεμάτα
συναισθήματα αγάπης.

Κι εκείνος...στεγνός, σκληρός , ακλόνητος
σε κάθε συναισθηματική διάβρωση των κυμάτων.
Τίποτα τυχαίο, κραυγάζει με πόνο η ψυχή μου...
Πάντα πιστός στο ρόλο του σκληρού οριοθέτη.