[κάνε να μην κοιμηθώ...] Χαραλάμπους Φρόσω

Κάνε να μην κοιμηθώ απόψε χωρίς το όνειρο 
την αγάπη σου την εαρινή αναζητώντας.
Μισάνοιχτα τα παραθύρια του Μάη 
το κλειδί της εξώπορτας στη γνωστή μας κρυψώνα.
Στα σκοτεινά, δύσκολα θα με ξεχωρίσεις
αόρατη από την απουσία σου έτσι όπως έχω γίνει.
Σκονισμένη από τις σκιές του παρελθόντος θα με βρεις.
Κράτα στ' ακροδάχτυλά σου λίγο φως της ποίησής σου
αγλαό άγγιγμα μάγου στη μετέωρη ψυχή μου.
Κι ύστερα,
μάντεψε τα βουβά δάκρυα
τις αόρατες ανατριχίλες
τη σιωπή που λέει πολλά...
Κι ύστερα,
φιλί στα χείλη σου κάνε με ξανά
λίγο ακόμη να κρατήσεις τη γεύση του στην ψυχή σου.