στων ελπίδων τα γιομάτα ομίχλη
πράσινα λιβάδια γυρεύοντας
τ' άπιαστο!...
κι' εγώ θ' αρμενίζω
με τ' αταξίδευτα καράβια των ονείρων
σ' άγνωστα πελάγη ΄μακρινά...
στ' αγνάντεμα του πόθου
των ματιών σου...
πήγαινέ με εκεί που ποτέ δεν έφτασα
στ' απάτητα όνειρα της ψυχής μου!..
οπού κυρά κ' αρχόντισσα το πέλαγο αγναντεύει,
βυθίζοντας σε λογισμούς στοχαστικούς!
ή σε λειβάδια τ' ουρανού νεφελοσκεπασμένα,
μ' ανεμόδαρτους χορούς των αστεριών!
στα μέσα της ψυχής, μ' αφρούς ορμάν,
με δύναμη να την ξεριζώσουν...
ατελείωτα, πουλιά που πάντα ταξιδεύουν, αφήνοντας
στο διάβα τους ανασεμιά ελπίδας!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου