σε καιρούς ασεβείς.
Σαν χθες θαρρώ πως ήτανε που γεννηθήκαμε
ευλαβικά μας μύρωσαν στο μέτωπο οι μοίρες
ενώ τα κλάματα προεξοφλούσαν βάφτισμα
σε κολυμπήθρα πιστωμένων ενοχών.
«Απεταξάμην».
Κύριε φανού ίλεως αν λησμόνησα
την παραπάνω διαβεβαίωση.
Ήταν τα χείλη του αναδόχου που την ξεστόμισαν
θαρρετά και για λογαριασμό μου,
όταν εγώ αδυνατούσα ν’ αρθρώσω
ελάχιστη μετάνοια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου