Ω , οι αυταπάτες
πάντα παρούσες σε συνάφειες
κι επαφές .
Ε , λοιπόν, ας είναι τροπαιοούχες .
Ας ατενίζουν (ευχαριστημένες )
τα κύματα τού χρόνου
και τις γραμματικές στοιχίσεις .
Τις προσπερνώ !
Πάνω σ’ άδεια βιβλία
ξεκουράζομαι ,
απομεινάρια προσευχών .
Τις λέξεις παίρνω από εκεί,
και με το προζύμι τους
πλάθω ψωμιά και ελευθερία .
Ω , την ασχήμια εγκαταλείπω
για μια δίκη μου αδυναμία .
Εικόνα που σχηματίστηκε από παλιά
κι απλώνεται
σαν ασκούριαστη δροσιά
στον δρόμο .
Γόνιμο φως για να θρασεύσει
ήλιους και σπαθιά ,
και τις αυταπάτες να συντρίβουν,
στις άκρες της νύχτας
και της σιωπής .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου