Χαυνωμένος ο νους από το γλυκόπιοτο της ηδονής,
έδεσε το κορμί μας με τη χλόη.
Απομείναμε δυο σβησμένες λαμπάδες
στην αγκάλη της γης.
με τα μάτια σβησμένα.
Σιωπηλή η νάρκη πάνω μας,
ο φλοίσβος ξέψυχος στα πόδια μας,
το κύμα φεύγει μακρυά χωρίς να ξεπλένει τη σιωπή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου