V. της Αθηνάς Λαζαρίδου

«Σαν
να
περνούν
γρήγορα
οι ημέρες μου πια
και πιάνω τον εαυτό μου
να γελώ, κι ύστερα λίγο ντρέπομαι γι’ αυτό».

Φουσκώνουν τα λουλούδια στη ροδιά,
τα γόνιμα και τ’ άγονα μαζί.
Γεμίζει απ’ την άνοιξη ανθιά
για φθινοπωρινή συγκομιδή.

Στο χρώμα και τα δυο ειν’ πορφυρά,
το γόνιμο όμως σε κορμό ανθεί,
που στων ετών το πέρασμα βαστά,
κι έχει θωριά πιο μεγαλοπρεπή.

Στο μάζεμα πηγαίνει των ροδιών
η Θίσβη το πρωί με συγγενείς
και φίλους σαν να ‘ταν εορτασμός.

Κατόπιν ήρεμων βηματισμών
στον λόφο φθάνει κι από ‘κει ευθύς
διακρίνεται χαμηλά ο αγρός.

«Θίσβη και Πύραμος», © Αθηνά Χ. Λαζαρίδου (Απρίλης 2017)