Πέμπτη 29 Αυγούστου 2013

Eὐχαριστῶ, κυρία (Thank you, M’am)



­Ήταν μιαι γυναίκα μεγαλόσωμη , μὲ μιὰ τε­ρά­στια τσάν­τα ποὺ μό­νο σφυ­ρὶ καὶ καρ­φιὰ δὲν εἶ­χε μέ­σα. Ἡ τσάν­τα εἶ­χε ἕ­να μα­κρὺ λου­ρὶ καὶ ἡ γυ­ναί­κα τὴ φο­ροῦ­σε κρε­μα­σμέ­νη δι­α­γώ­νια ἀ­πὸ τὸν ὦ­μο της. Ἡ ὥ­ρα ἦ­ταν πε­ρί­που ἕν­τε­κα τὸ βρά­δυ, ἦ­ταν σκο­τει­νὰ καὶ περ­πα­τοῦ­σε μό­νη της· ξαφ­νι­κά, ἕ­να ἀ­γό­ρι τὴν πλη­σί­α­σε ἀ­πὸ πί­σω τρέ­χον­τας καὶ προ­σπά­θη­σε νὰ τῆς ἁρ­πά­ξει τὴν τσάν­τα. Τὸ λου­ρὶ ἔ­σπα­σε μὲ τὴν πρώ­τη, ἔ­τσι ὅ­πως τὸ τρά­βη­ξε ἀ­πό­το­μα τὸ ἀ­γό­ρι. Ὅ­μως, τὸ βά­ρος του, σὲ συν­δυα­σμὸ μὲ τὸ βά­ρος τῆς τσάν­τας, τὸ ἔ­κα­νε νὰ χά­σει τὴν ἰ­σορ­ρο­πί­α του. Ἀν­τὶ νὰ φύ­γει μὲ τὰ πό­δια στοὺς ὤ­μους, ὅ­πως ἤλ­πι­ζε, ἔ­πε­σε φαρ­δὺς πλα­τὺς στὸ πε­ζο­δρό­μιο μὲ τὰ πό­δια ση­κω­μέ­να στὸν ἀ­έ­ρα. Ἡ με­γα­λό­σω­μη γυ­ναί­κα ἔ­κα­νε ἁ­πλῶς με­τα­βο­λὴ καὶ τὸν κλό­τση­σε ἴ­σα στὸν τυ­λιγ­μέ­νο σ’ ἕ­να μπλουτ­ζὶν πι­σι­νό του. Με­τά, ἔ­σκυ­ψε, βού­τη­ξε τὸ ἀ­γό­ρι ἀ­πὸ τὴ μπλού­ζα καὶ τὸ τα­ρα­κού­νη­σε μέ­χρι ποὺ κρο­τά­λι­σαν τὰ δόν­τια του.
       Ὕ­στε­ρα τοῦ εἶ­πε: «Πιά­σε τὸ τσαν­τά­κι μου, μι­κρέ, καὶ δῶ­σ’ τo μου.»
       Τὸν κρα­τοῦ­σε ἀ­κό­μα σφι­χτά. Ἔ­σκυ­ψε ὅ­μως ἀρ­κε­τὰ γιὰ νὰ μπο­ρέ­σει ἐ­κεῖ­νος νὰ γεί­ρει μπρο­στὰ καὶ νὰ ση­κώ­σει τὴν τσάν­τα της. Με­τὰ τοῦ εἶ­πε: «Μὰ γιὰ πές μου, τσί­πα δὲν ἔ­χεις πά­νω σου;»
       Τὸ ἀ­γό­ρι, ποὺ τὸν κρα­τοῦ­σε ἀ­κό­μα σφι­χτὰ ἀ­πὸ τὴ μπλού­ζα, εἶ­πε: «Ναί, κυ­ρί­α.»
       Ἡ γυ­ναί­κα εἶ­πε: «Για­τί τὸ ἔ­κα­νες αὐ­τό;»
       Τὸ ἀ­γό­ρι εἶ­πε: «Δὲν τό ’­θε­λα.»
       Ἐ­κεί­νη τοῦ εἶ­πε: «Ψευ­τα­ρά!»
       Τοὺς εἶ­χαν ἤ­δη προ­σπε­ρά­σει δυ­ὸ-τρεῖς ἄν­θρω­ποι ποὺ εἶ­χαν κον­το­στα­θεῖ καὶ εἶ­χαν γυ­ρί­σει νὰ δοῦν τί ἔ­τρε­χε. Κά­να-δυ­ὸ στέ­κον­ταν ἀ­κό­μα καὶ τοὺς κοι­τοῦ­σαν.
       «Ἂν σ’ ἀ­φή­σω, θὰ τὸ βά­λεις στὰ πό­δια;» ρώ­τη­σε ἡ γυ­ναί­κα.
       «Ναί, κυ­ρί­α», εἶ­πε τὸ ἀ­γό­ρι.
       «Τό­τε δὲ σ’ ἀ­φή­νω», εἶ­πε ἡ γυ­ναί­κα. Καὶ δὲν τὸν ἄ­φη­σε.
       «Συγ­γνώ­μη, κυ­ρί­α», ψι­θύ­ρι­σε τὸ ἀ­γό­ρι.
       «Μά­λι­στα! Ἡ μού­ρη σου εἶ­ναι βρό­μι­κη. Ἔ­τσι μοῦ ’ρ­χε­ται νὰ σὲ βά­λω κά­τω καὶ νὰ σὲ πλύ­νω. Δὲν ἔ­χεις κα­νέ­ναν σπί­τι νὰ σοῦ πεῖ νὰ νι­φτεῖς;»
       «Ὄ­χι, κυ­ρί­α», εἶ­πε τὸ ἀ­γό­ρι.
       «Ἔ, τό­τε θὰ νι­φτεῖς ἀ­πό­ψε», εἶ­πε ἡ γυ­ναί­κα, καὶ μιὰ καὶ δυ­ὸ κί­νη­σε στὸ δρό­μο, σέρ­νον­τας πί­σω της τὸ τρο­μο­κρα­τη­μέ­νο ἀ­γό­ρι.
       Φαι­νό­ταν κα­μιὰ δε­κα­πεν­τα­ριὰ χρο­νῶν, ἦ­ταν ἀ­δύ­να­το σὰν κλα­ρά­κι καὶ φο­ροῦ­σε ἐλ­βι­έ­λες καὶ τζίν.
       Ἡ γυ­ναί­κα τοῦ εἶ­πε: «Ἔ­πρε­πε νὰ ἤ­σουν δι­κό μου παι­δί. Θὰ σοῦ μά­θαι­να τί εἶ­ναι σω­στὸ καὶ τί ὄ­χι. Τὸ μό­νο ποὺ μπο­ρῶ νὰ κά­νω τώ­ρα εἶ­ναι νὰ σοῦ πλύ­νω τὴ μού­ρη. Πει­νᾶς;»
       «Ὄ­χι, κυ­ρί­α», τῆς εἶ­πε τὸ ἀ­γό­ρι τὴν ὥ­ρα ποὺ τὸ ἔ­σερ­νε. «Θέ­λω νὰ μὲ ἀ­φή­σεις νὰ φύ­γω.»
       «Σ’ ἐ­νο­χλοῦ­σα ἔ­τσι ποὺ ἔ­στρι­βα τὴ γω­νί­α;» ρώ­τη­σε ἡ γυ­ναί­κα.
       «Ὄ­χι, κυ­ρί­α.»
       «Ναί, ἀλ­λὰ ἦρ­θες κον­τά μου», εἶ­πε ἡ γυ­ναί­κα. «Ἂν νο­μί­ζεις ὅ­τι τώ­ρα θὰ φύ­γεις ἔ­τσι εὔ­κο­λα, σὲ γε­λά­σα­νε. Ὅ­ταν ξεμ­περ­δέ­ψω μα­ζί σου, νε­α­ρέ, ἡ κυ­ρί­α Λου­έ­λα Μπέ­ιτς Γου­ά­σιν­γκτον Τζό­ουνς θὰ σοῦ μεί­νει ἀ­ξέ­χα­στη.»
       Ἱ­δρώ­τας κύ­λη­σε στὸ πρό­σω­πο τοῦ ἀ­γο­ριοῦ. Ἄρ­χι­σε νὰ ἀν­τι­στέ­κε­ται. Ἡ κυ­ρί­α Τζό­ουνς κον­το­στά­θη­κε, τὸν τα­ρα­κού­νη­σε, τὸν ἔ­πια­σε ἀ­π’ τὸ λαι­μὸ σὰν νὰ τοῦ ἔ­κα­νε κε­φα­λο­κλεί­δω­μα καὶ συ­νέ­χι­σε νὰ τὸν σέρ­νει στὸ δρό­μο..................................

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Σκοπός μας είναι η δημιουργία μιας Ανθολογίας Ποιημάτων από το σύνολο των Ελλήνων Ποιητών- Ποιητριών αλλά και ορισμένων ξένων, καθώς επίσης και κειμένων που έχουν κεντρίσει το ενδιαφέρον μας. Πιθανόν ορισμένοι ποιητές και ποιήτριες να μην έχουν συμπεριληφθεί. Αυτό δεν αποτελεί εσκεμμένη ενέργεια του διαχειριστή του Ιστολογίου αλλά είναι τυχαίο γεγονός. Όσοι δημιουργοί επιθυμούν, μπορούν να αποστέλλουν τα ποιήματά τους

στο e-mail : dimitriosgogas2991964@yahoo.com προκειμένου να αναρτηθούν στο Ιστολόγιο.

Θα θέλαμε να τονίσουμε ότι σεβόμαστε πλήρως τα πνευματικά δικαιώματα του κάθε δημιουργού, ποιητή και ποιήτριας και επισημαίνουμε πως όποιος δεν επιθυμεί την ανάρτηση των ποιημάτων του ή κειμένων στο παρόν Ιστολόγιο, μπορεί να μας αποστείλει σχετικό μήνυμα και τα γραπτά θα διαγραφούν.

Τέλος υπογράφουμε ρητά ότι το παρόν Ιστολόγιο δεν είναι κερδοσκοπικό και πως δεν η ανάρτηση οποιουδήποτε κειμένου, ποιήματος κτλ γίνεται με μοναδικό στόχο την προβολή της ποίησης και την γνωριμία όλων όσων ασχολούνται με αυτή, με το ευρύτερο κοινό του διαδικτύου.