Ιερές αντιστάσεις

Δακρύζω κάποτε με τους στίχους
που περνούν τη λεωφόρο πεζή
εκτεθειμένοι στο κρύο
εκείνους που σοφότεροι πλέον
δεν κινδυνεύουν να πατηθούν
μέσα στο χιόνι, αν και σπανίως
χιονίζει εδώ, πορτοκαλί τουλίπες
ευδοκιμούν στα κίτρινα πιάτα
             του νεροχύτη
και μωβ πιάτα χωρίς τις τουλίπες τους
και δύο ποτηράκια του λικέρ
-τι μ' έπιασε να τα βάλω στο πλυντήριο
τώρα;
Η αγάπη των ανθρώπων δεν μοιάζει
μ' εκείνη των θεών
από τις μάχες μας πάντα λαβωμένοι
κάμποσα χρόνια πιο εύθραυστοι
κουρασμένοι τόσο κοντά στη γνώση
και την αγωνία
σάρκινοι σαρκώδεις σαρκικοί.

Είμαστε άνθρωποι όμως εμείς
ή γίναμε πια θεοί ανίκητοι
κάτω από τα ολύμπια φιλιά μας;