Μόνη αλήθεια μου.

Ακόμα μια στιγμή ,
μέσα στις λεύκες τ'άγνωστα χείλη σου.
Ακόμα μια στιγμή ,στις καταδεκτικές θάλασσες,
τ'απριλιάτικά σου ,όνειρα.

Είναι καιρός που ρίχτηκε η σιωπή ,
καταπάνω στον άνεμο.
Κι αυτός φυλάκισε στο στήθος του ,
τ'αστέρι, που πόθησες να βρείς ,
στην ξενιτειά σου.

Οταν σώζεις το σκοτάδι ,
κι έρχεσαι με την ανατολή,
εγώ σε αποκαλώ :μόνη αλήθεια μου.
Οταν φεγγοβολάς στον Ηλιο,
που ακουμπάει σπάταλα ,πάνω σου ,
Βροχές,γιασεμιά και δυνατές σιωπές,
εγώ σε αποκαλώ :μόνη αλήθεια μου.

Κάθε που αλλάζει η στιγμή ,
σφίγγω την καρδιά μου,ως το τέρμα.
Εσύ φεύγεις,χάνεσαι .
Πού είσαι ;φωνάζω .
Και δάση ,νερά ,ουρανός ,θάλασσα ,
δεν υπάρχουν .