Νυχτερινός
περίπατος στ’
άδυτα της ψυχής μου.
Αφουγκράζομαι τους ψιθύρους των αναμνήσεων
διακρίνω το λυχνάρι της αναμονής στο βάθος
αφήνω το σκότος, γυρίζω πίσω,
πορεύομαι στο φως.
Είναι απύθμενα, ανεξερεύνητα τα όρια
και θα ματώσω τις μνήμες μου.
Ξαναγυρίζω στους ώριμους ορίζοντες της ζωής
να ρίξω τα πέταλα των άνθεών μου
στις φυλλωσιές του υπάρχοντος κόσμου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου