Λόγια που φύλαγα

Φώτα που σβήνουν, πόλη που ξυπνά
άστρα και φεγγάρια χλωμά.
Νύχτα που φεύγει, ρίγος πρωινό
κι ένα όνειρο ζωντανό.
Ήσυχη θάλασσα, γλάροι λευκοί
μόνον εμείς στην ακτή,
χρόνια σε γύρευα, λόγια που φύλαγα
σου ψιθυρίζω στ' αυτί

Νύχτα βάλσαμο, μέρα βάσανο
μα εσύ δε λες να φανείς.
Όνειρα έσπειρα, όνειρα θέρισα
και δε μου φταίει κανείς.
Ήσυχη θάλασσα, γλάροι λευκοί
ούτε ψυχή στην ακτή,
Όνειρα έσπειρα, όνειρα θέρισα,
κάποτε κάποιο θα βγει.

Φώτα που σβήνουν, όνειρα μισά
σπίτια και φανάρια σβηστά
Μπρος στον καθρέφτη πάλι θα σταθώ
σαν παράθυρο ανοιχτό
ʼβαφο πρόσωπο, βλέμμα γνωστό
έμαθα να σ' αγαπώ
χρόνια σε γύρευα, λόγια που φύλαγα
είναι καιρός να σου πω.