"Πάλι στάθηκε περιστέρι, κουρασμένο/ αμήχανα περίμενε, το πρώτο
σάλπισμα/ να πετάξει, να φωνάξει, να φύγει μακριά/ όμως όλα σιωπούσαν,
αμφέβαλαν, κοιτούσαν/ είχαν αφήσει τον ουρανό, τη γη, σε φτηνά αδιέξοδα/
έγκαυμα άφηνε ο ήλιος, στο κατέβασμα/ δεν δέχτηκε ποτέ τη νύχτα και
έκαιγε/ περιπολία συμβιβασμένων κρατούσε την αστάθεια/ ισορροπία, η
ταπείνωση των ηρώων μιας καθημερινότητας/ τίποτα δεν άλλαζε, καθίζηση/
το τέλος πλησίαζε, για αλλαγή ή εξαφάνιση/ τίποτα ερωτικό δεν χτυπούσε
πλέον τις καρδιές μας/ μόνο ανησυχία, αγωνία, εγκατάλειψη."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου