"Αυτή η ηλικία, τον έτρεχε/ άλλαζε, ακόμα και στα χρώματα/ άσπριζε, σαν
τα σύννεφα καλοκαιριού/ παρηγοριόταν, ότι τώρα στέκονταν καλύτερα/ ήταν
μια ασφάλεια, το πάγωμα ξεχασμένων αδυναμιών/ το τέλος, ούτε να το
σκέφτεσαι! μονολογούσε/ κρατούσε τον ίδιο θεό, δεν έψαχνε πια/ στα
σύνορα της ζωής του, κρατούσε, παλιό αβέβαιο όνειρο/ το περιεργάζονταν,
το ζητούσε, σαν έφηβο εαυτό/ όμως μια κληματαριά τον ταλαιπωρούσε,
ξέπλυμα του ανέμου/ και ένα ψεύτικο δώρο μεγάλο, που μόλις χάρισε/ έτσι
για να δείξει, ότι υπάρχει, ότι δεν χάθηκε/ μεταξύ ονείρων και κάποιας
ιστορίας."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου